Васко Марковски

Сонце нè буди
со цртежи по ѕидот
— пораснал денот.



Сум станал факир
врз играчки на син ми
во постелата



Комшиско маче
низ ноќта мјаука
прв ден без мајка.



Јунските липи
го однеле балконот
во некој друг град.



Сонце заоѓа
зад песочни дини од
стапалки безброј.



На небо облак
како во стрипче мисла
— градот си збори



Две-три бабички
крај две-три бели стебла
— ноќна сиеста.



Камбана в зори
Навестува тежок ден.
Починал некој.



Утрински метеж
на мал селски крстопат:
Шибаат муви.



На секој балкон
по пар-два мокри чевли
— есенско Скопје.

............................................





(Стихови на англиски. Препев: Румена Бужаровска.)



A neighborhood cat
meows all throughout the night. Its
first day motherless.



A sleepy cat
lies on the hoood of a car
warming its soul.



I went to go pee
and got scared out of my wits
by the hand-dryer



The June linden treets
have taken the balcony
to some other town.



I am a fakir
lying on my son's scattered
toys in my bed

............................................




Биографија:

Јас сум Васко Марковски, човекот што ги напиша овие стихови. Живеам во Скопје, каде што се родив пред триесет и кусур години.

Не ми беше во план некогаш јавно да ги изложувам моите авто-терапевтски пориви да ги запишувам во стихови нештата што ќе ми се видат интересни, додека наваму-натаму наоѓам задоволство да поминам убаво време со самиот себеси. Од време на време ќе ги споделев записите со неколку блиски пријатели, ни беа забавни, доволно колку да продолжам да го продолжам да го правам тоа и понатаму - студентски денови! Оттогаш поминаа десетина години. Ги поминав како новинар, пишувајќи разни форми на новинарски текстови. Пишувајќи серијали со епизоди долги по стотина, сто и дваесет редови, почувствував потреба за кратки форми, нешто што ќе ми биде еден вид пишувачка гимнастика, нештошто ќе ми помогне барем во сумирањето на епизодата во поднаслов. Се сетив на хаикуто, форма што ми ја загатна поезијата на Орхан Вели - истанбулскиот пријател од времето на студиите, покоен уште пред да се родам. Набргу се сетив и на книжулето со четирите елементи - вода, воздух, земја, оган - на Владимир Мартиновски - Марта, драг пријател од по скопските кафулиња, кое никако да го прежалам - го подарив, и никогаш повеќе не го најдов во книжарниците. Решив да се обидам. Знаев само за 5/7/5. Другото тргна спонтано. Еден ден стигна мејл од Марта, со кого споделив дел од нив - покана да настапам јавно. Ме кандиса. Излегов од илегала.

Стиховите се од збирката „Корпоративно утро“..се собраа стотина.. би сакал наскоро да ја објавам. Поздрав!