Борче Георгиев

Уробор


Каде како незнам зашто сакам да те пронајдам,
од другата страна на огледалото тешко се снаоѓам.
Во себе гледам црна дупка како се проширува,
низ светот на очајот сакам да те прошетам.

И во рајот празен никој нема сите ли сме грешни?
И во тунелот на подсвеста се наежив те нема.
Тогаш сватив нема никој, постојам за себе сам.
Ќе престанам да мислам и мене да ме снема.

Кога ќе ме снаема, ќе се родиш тогаш ти.
Каде како незнаеш зошто сакаш да ме пронајдеш...




За крај



Одамна мина се,
одамна остарев.
Сега сум сам на крајот од мојот сон,
кој ќе заврши во мугрите.
По долгата ноќ,
во која ќе го загубам
сето она во кое верував,
се надевав,
живеев.
А од утре,
нема да ми треба сон.
Од утре нема да заспијам,
нема да дозволам иднината да ја преспијам.
Ќе го положам амарантот
на твојот гроб
и ќе заминам во
пурпурните прегратки на утрото.
Засекогаш!





Поука за гладните


Во црно сте завиени,
со крстови опкружени,
вистинските христијани не се повикани.

Православни се викате
а очи ни вадите,
со зборови не вреѓате
и на крај ќе не гушнете
во братска прегратка, прошка да ни дадете.

Јуда е ваш брат,
Ариј ваш татко.
Сложно ги следите
во делата нивни се предавате,
грешните смртници ги палите
иако милост бараат
како прави следбеници, смрт им давате.

Љубов, вера, надеж
ги заменивте со
Гордост, завист, блуд

Колку е добро сега
на гладниот да му дадеш поука,
а на ситиот уште една порција за пред крај.
И да се криеш во зборови напишани
и ликови измислени,
совест да си чистиш
и мирно да спиеш,
мирно да спиеш
а сонце да зајдви,
сонце да зајдви
А-бомба да паѓа.

Па и да умреме во нашата беда,
Така и заслуживме, за ништо не се боревме,
За ништо не се жалевме.

Немој да се чудите ако тие што ве мачеле
и на живо ве газеле
Отидат во рај,
А вие што ќутите отидете во пекол.

Па и да одие
веќе сте научени да страдате
нема многу да ви смени,
бедници јадни за болка сте гладни.

Па кој раѓа такви садисти
и ладни убици,
ако не мајки вие,
за права што се борите
од истите што ги раѓате.

Затоа страдаме,
Од љубовта ваша.
Затоа стравот го измисливте
за да се криете позади него
и нежноста
и тагата.
А нас што не раѓате
насилници на правите.

Со што го заслуживме ова Мајко?
Да газиме по распаднатите тела и коски
на нашите предци садисти
и со црвите од нивните распаднати тела
риба да ловиме
за ручек на ситите
и поука на гладните.