Слаѓана Атанасова

Vetar

Se karaat streite,

kavga pome|u branovite
od tvojata kosa, pla~at grankitei sonceto spie.
Poslu{aj go zborot
nejzin,
zborot na vistinata.




Барајќи дом


Целиот живот на виното ах,
завршува кога ќе го ставиш во чашата.
Те гледам во неа си, го менуваш твојот облик
и се претвораш во лик на човек.
Дали можеби не си повеќе ти?
Но, повторно,
за кратко време се враќаш
во обликот на вино.
Смрт. Сосем безболно те турка таа во бездната,
потонуваш во тоа човечко тело кое те пие,
засекогаш,
без да го сватиш тоа, ти заминуваш.
Во Молк. Ти молчиш
и бесно се раздвижуваш низ неговите вени.
Ти не бараш храмовски градби.
Тој те гуши и сопира да се покажеш од почеток.
Подоцна се е залудно
колку и да трепериш исчезнуваш,
ти си сепак вино.
Заборав. Ветрот не те допира и не те стоплува
зошто ти не исчезнуваш во почвата
твојата гробница е човечкото тело.
Ти не постоиш веќе,
останува само мирисот на дното од чашата,
и помисли само колку тајна е вистината за животот
и кој би ти ја открил во овој длабок мрак.
Како и димот во огледало.
А, никој не ги прибира сенките талкачи,
она што ним им е потребно е безбојниот свет,
само невидливоста на нивните коски ги облекува во смрт,
само слепите очи се тешат.
Не испушта звук,
димот игра по површината на огледалото
со многу ликови
агресивен, љубезен, спокоен.
Дим и музика со многу ликови
во домот на огледалото.





Студот


Кога погледнав во шуплината од ѕидот,
без дозвола ги ококорив очите
и ја искористив сета енергија
за да ги замрзнам погледите на тажните лица.
Со бедна закана го замрзнав и погледот
на едно дете со ранливи и уморни зеници
и продолжив да ги јадам и уништувам сите молекули
со ужасно зачестување на липања кои траеа кратко.
Tоа дете во сина маичка,
седна на столот во претпоследниот ред во Света Софија
за да го слуша оркестарот од напред.
Ја нурна колку што можеше длабоко својата глава во џебот,
ги извади од него ушите па ги фрли до првиот ред
за да ја слушне симфонијата
која се движеше низ сопствениот простор
и сите присутни ги оставаше без здив.
Детето по некое време ги извади и своите очи од џебот
и ги фрли уште понапред
за да ги долови движењата на прстите.
Тие не можеа да стигнат до таму
се заглавија врз тонзурата на старецот од првиот ред,
кои пак од дебелата глава се вратија назат.
Детето од џебот го извади срамот
и бедно ја наведна својата глава
и се собра во сопстениот џеб на неможноста барајќи нов лик.
Слушајќи ја музиката, душата си ја свири на кавал,
да си ја одживее.
Не можеше да си го најде својот облик и се разнесе.
Летнаа меурчиња со младешка крв низ Светото место,
во купчиња врзоп на месо со чуден мирис.
О, зошто не умираат маките, зошто се вечни!




Снегулка



Пливам во прашината од уморот
се родив од потта на твојата сенка
живеев во утринската роса
ме прекри прегратката на невремето.....
Прости, јас незнаев дека постојам,
прости, јас незнаев дека моето постоење
ќе ти помогне да го надминеш стравот,
прости, што прерано умрев.
Но, ти викни ме јас пак
ќе оживеам.
Јас имам водена глава
немам облик, ќе дојдам,
твоја сум се топам од твојот допир
ќе дојдам да ме убиеш со нежниот допир....





Создавањето на женскиот здив


Таа солза новиот живот го зарече
Во нов лик од мајката се облече
И со отровна убавина
Го плени сето она што умее да чувствува.
Во совршен миг се роди
Одблесок на небо прати,
Ќе царува.
И зракче гордо пушти во темнината.
Бистра е солзата од која се разбуди,
Поклони се на убавините што ги најде,
Ужувај во белиот сон
Сечејќи ја солзата со остар нож
Таа се разможува и го гасен огнот
Го ублажува болот.


БИОГРАФИЈА:
Слаѓана Атанасова е родена на 27мај, 1988 во Блатец, Источна Македонија.Студент е на катедрата за Општа и компаративна книжевност при Филолошкиот факултет “Блаже Конески” Скопје. Објавува поезија и раскази во книжевни списанија: “Синтези”-2009 – 14, во бугарското списание “Наблјудател”- 2007 – 120, во превод на бугарски јазик, учествува во збирката поезија “Млада Mакедонска Поезија”-2009,. Учествувала на Струшките вечери на поезијата, на Бела ноќ, автор е на поетските збирки “Керубин во крчмата” -2006, и “Луѓе во вакуум”- 2009. Пишува поезија во проза и кратки раскази.