Оливер Серафимовски

Ги посака ѕвездите и месечината


Посака
ѕвездите да те бакнат
и месечината да те прегрне ...

полека
на прсти
зачекорив по млечниот пат
и полека ги собрав
ѕвездите
во прекрасно подготвен букет
да ти ги подарам
за да те бакнуваат
додека не те прегрнам со месечината

Го плукна в очи


Ја исплука љубовта
на асфалтот
помеѓу флеките од растечено масло
продолжи да оди
и лутито промрморе:
„Проклет да е погледот... прв„






Се обидоа да ја убијат надежта



Во вирот од тазе наврнат дожд
се давеше тагата
во која безмилосно беше фрлена среќата
од зад грб
подмолно турната
од ситни души
со изопачени насмевки
насликани на нивните маски
да прекријат
лица од злоба избраздени
лажно загрижени
од телата врела лава исфрлаа
устите им плукаа
вжештени камења
за да ја убијат надежта

...

со дождовницата
собрана во вирот
од тазе наврнатиот дожд
ја изгаснав омразата







Човек без лик



Во талогот од кафе
прстиве оставиле трага
на соголена душа
за да ја истражам
до најдлабоката точка...
скриен зад првиот свиок
ѕирка силуета на...
Човек без лик





Силно ја прегрнав љубовта


како пердув... лесен
се спуштив на твоите гради
цврсти
ја чувствував твојата топлина
која ме изгоре
оставајќи лузна
видлива
го слушав срцебиењето
кое во такт на тапан
го најавуваше
надоаѓањето на твојата армија
силна љубовна пешадија
која ја освои мојата
љубов
на убав и тивок начин
со погледот на твоите очи
допирот на меките раце
и се предадов...
за да силно ја прегрнам љубовта

Оливер Серафимовски роден 1975 во Скопје
Своите песни ги објавува на www.baljum.blog.mk ,www.poezijaonline.net, www.tragovi.com
Објавени елeктронски книги на www.cc.org.mk и на www.scribd.com